In het primaire proces van waarneming gebruiken wij verschillende zintuigen. Een verdere interpretatie van die waarneming geschiedt met passief kopiëren van indrukken van die zintuigen. Onze hersenen slaan alle ervaringen op. Vinden we witlof vies smaken, dan lopen we hier snel aan voorbij in de supermarkt. Verspreidt de hond van de buren een onaangename lucht, dan zul je hem de volgende keer niet zo snel meer aaien. Dat waarnemen is niet een duidelijk proces. Sommige beelden of prikkels komen harder bij de ene mens binnen dan bij een ander.
Perceptie
Ingewikkelder is het proces van onze hersenen als we een mening willen vormen over een gedrag van een leraar of bijvoorbeeld het huwelijk van oom en tante. Via informatiestromen naar de zintuigen start bij de hersenen een analyse na een filtering, oftewel een persoonlijke selectie.
Alle waarnemingen, signalen slaan we op en onze hersenen doen de rest. Hier vormen zich onze beelden op basis waarvan we keuzen maken in ons leven, ons gedragen en onze aankopen doen. Elk beeld ontstaat uit terloopse indrukken en heeft ongewild een selectief karakter.
Rol van de (massa)media op de beeldvorming
Wat is de invloed van de (massa)media op een beeldvorming? En vooral welke prikkels beïnvloeden de meningen en het gedrag van mensen? Diverse onderzoeken naar beïnvloeding via (social) media spreken elkaar tegen. Stel dat we ervan uitgaan dat mensen meer en meer afhankelijk zijn informatie via (social) media, in hoeverre bepalen deze onze dagelijkse gang, gewoonten en zo ook beeldvorming? Door welke beelden? Door welke informatie? Door welke effecten?
Werkelijkheid of perceptie?
Inmiddels zijn de dagelijkse prikkels via de digitale informatiestromen gigantisch. Arme hersenen die dit allemaal moeten filteren, selecteren, opslaan en interpreteren. Kunnen wij al die berichten, artikelen, blogs die wij dagelijks lezen, nog wel opslaan en vertrouwen? En vooral welke informatie vertrouwen wij?
Interpretatie boodschappen
Dat iedereen schokkende, verrassende, ontroerende gebeurtenissen via beelden beter onthoudt dan in het algemeen een stuk tekst in een studieboek over kernfysica behoeft geen uitleg. Wat wij verder lezen over een opvallende gebeurtenis – zien wij als een bevestiging – wordt een bron en een herkenning. Wordt in het journaal verteld dat de werkloosheid afneemt, terwijl dit nieuws is overgenomen op diverse nieuwswebsites, ondersteund met grafieken, dan put je daar hoop uit, vooral als je op zoek bent naar een baan. Dit trekt je aandacht. Als er daarbij ook onderzoeksresultaten worden gepresenteerd dat er nota bene in jouw sector over enkele tijd tekorten ontstaan, dan sta je in gedachten al in de startblokken.
Managen van beeldvorming
Wat gebeurt er als er een verzonnen bericht de wereld in wordt gestuurd dat een overheid of multinational in verlegenheid brengt? Oftewel het creëren van een werkelijkheid om een beeld aantrekkelijker te maken: via perceptiemanagement. Een PR ‘techniek’ bij grotere organisaties en de politiek.
Een succesvolle treffer was de inval in Irak. Colin Powell bediende zich daarbij in de PR van verschillende bewijzen om deze inval te rechtvaardigen. Hij kreeg zijn zin en perceptiemanagement is sinds die tijd een begrip geworden voor spindoctors. Het scheppen van vermeende feiten en die verkopen als de waarheid.
Een ander herkenbaar voorbeeld is omgaan met lastige vragen. Knarsetandend vragen we ons voor de tv af, waarom die verslaggever nu niet ‘door’ vraagt. Of hebben wij allen dit verhaal ‘als waarheid aangenomen” Hoe vaak staatssecretaris Van Rijn zich heeft kunnen redden met korte afhoudende antwoorden over de problemen in de zorginstellingen is niet op een hand te tellen.
Deze vormen van presentatie komen regeringen, gezagsdragers en CEO’s wel goed uit. Zorgen dat de ontvanger niet de slechte boodschap ‘ziet’, waardoor de boosheid verdwijnt, over uw moeder of opa die urenlang ligt te wachten tot een wasbeurt.
Een staaltje van strategische communicatie is om mensen in te zien dat bezuinigingsronden in de zorg echt nodig zijn. Bezuinigingen die echt nodig zijn om weer een ‘sterke’ economie te krijgen, waardoor u die kansen krijgt op een echte baan.
Dat de doelgroepen zich later bedrogen voelen, doet er niet toe. Immers, zo lang de mensen op de korte termijn deze ‘informatie’ slikken als zoete koek, door de bewust verwijderde angel in de boodschap wordt achteraf hierover (uit schaamte?) niet veel meer gezegd worden. Vrije baan voor perceptiemanagement.
Bewustzijn
Als wij ons bewust zijn van deze ‘techniek’, hoe kunnen wij onze percepties hier meer in sturen? De media slagen er meer en meer in om met perceptiemanagement de perceptie van de massa te bespelen. Zijn onze hersenen nog wel in staat om de trucjes van de media te doorzien? Alex Jones (www.infowars.com) spreekt over ‘infowars’. Een informatieoorlogsvoering gevoed door de Main Stream Media. Met de overvloed aan digitale non-informatie maakt mensen onzeker waardoor zij terug grijpen naar de Main Stream Media. Gerichte media-inzet om de perceptie van mensen te sturen en kritische denkprocessen uit te schakelen.
Perceptie management versus reputatiemanagement
De opvatting dat reputatiemanagement leidend is voor een perceptie van een individu of organisatie kraakt inmiddels in zijn voegen. Te danken aan diezelfde media. Immers, er is te voortvarend aan de slag gegaan met dit ‘gouden’ instrument via internet, social media. Naming, shaming, we worden dagelijks overspoeld door allerlei meningen over issues. Het zijn prikkels waar wij ons niet meer tegen en willen wapenen. We leggen het naast ons neer, vergeten de ‘boodschappen’ bij het aanklikken van een nieuwe website en stoppen met social media.
We zien weer meer lichtpuntjes verschijnen, we kijken verder naar het innerlijke van mens en organisatie. De echte inhoud.
Gelukkig maar.
Geef een reactie