5 maart 2016 | Divide et impera. Houd de burgerij verdeeld en heers. Het is een aloude strategie, waarbij verdeeldheid onder de tegenstander zorgt voor zwakte van de oppositie. Is dit de aanpak op regeringsniveau bij tijd en wijle?
Goochelen met cijers
In de afgelopen dagen kwam een opvallende kloof naar buiten. De premier gewaagde in het openbaar van een instroom aan vluchtelingen in 2016 een getal van 58.000 te noemen, waarmee hij (de regering) rekening hield. Toevallig of niet, gelekt of niet, pal daarna kreeg de Nederlandse burger te horen dat ambtenaren ook rekening hielden met een instroom van 94.000 mensen. Een verschil c.q. kloof van 50%. Dit vroeg om een nadere verklaring. De voorlichter aan het woord: “Het bestuursakkoord is uitgegaan van 93.600. Dit sluit aan bij het getal waarmee de diensten uit de vreemdelingenketen werken. Dit is niet in tegenspraak met wat Rutte tijdens het Kamerdebat zei. Het bestuursakkoord was geen expliciet onderdeel van de discussie (in de Kamer, aw).” Kunt u die uitleg in één keer lezen en begrijpen? Het is voorlichting, hè. Hoeveel burgers van Nederlandse en andere oorsprong begrijpen deze toelichting?De nagesprekken op televisie maakten het nog bonter. De getallen waren de twee uiterste van een scenario met een boven- en ondergrens. Waarom noemde de premier dit dan niet in het Kamerdebat? VVD-coryfee Halbe Zijstra lichtte het toe bij Pauw op 29 februari.
Stikken in eigen woorden
“De regering houdt het op 58.000. Het lage scenario.” Maar waarom zitten die ambtenaren dan te rekenen aan een bovengrens van 94.000? Dat doen ze toch niet, als dat niet enig realisme heeft? De premier bracht het scenario niet naar buiten in het debat. Hij hield het op 58.000, dat in zijn politieke hoofd al een maximum was. Let op dat woordje expliciet in de verklaring van de voorlichter. Het Akkoord-getal van 94.000 was geen expliciet onderdeel van de discussie. Het had dus een onderdeel kunnen zijn, maar was dit niet expliciet. Je zou stikken in je eigen woorden. Het werd gekker toen Zijlstra aangaf dat 58.000 al de bovengrens was. Eigenlijk kunnen we dat al niet aan, zeker niet als je rekening houdt met een toestroom gedurende enige jaren in de toekomst, zo verklaarde hij bij Pauw. O, dus de premier ziet (als VVD’er) 58.000 al als het maximaal haalbare, terwijl ondertussen zijn ambtenaren (/deskundigen) ook zitten te rekenen met 94.000, hetgeen ook in een Akkoord staat. Waarom als je toch al niet echt zover zou willen gaan of kunnen?
Een tweede voorbeeld van verdeel en heers
De Nederlandse Bank bracht een rapport uit. Geen geringe autoriteit. Tussen 1 en 2 miljoen Nederlanders zoeken nog naar werk, omdat zij nu geen werk hebben of omdat zij aanvullend werk vanwege aanvullende verdiensten nodig hebben. De regering slaat zich met enige regelmaat op de borst dat het aantal werklozen daalt. Ja, dat zijn mensen met een baan, maar ze zeggen er niet bij dat het CPB (Centraal Plan Bureau) 12 uur per week arbeid als een baan rekenen. Alsof iemand van dat bedrag een redelijk huis kan huren, laat staan kopen, laat staan met een gezin daar kan van leven.
Buiten die 600.000 geregistreerde werklozen hebben we nu dus ook nog een miljoen mensen of meer die werkzoekend zijn. Ik rekende eerder voor op CommTop.nl en op eigen site, dat van de 10 miljoen volwassenen er in fte’s omgerekend 5 miljoen een baan hebben. Er zijn dus nog 5 miljoen volwassenen die zouden kunnen werken. Stel dat de helft dit niet wil, hoeft of hoe dan ook niet ambieert, dan hou je nog altijd 2,5 miljoen mensen over die best een baantje zouden willen hebben. Fulltime of parttime daargelaten. Dat komt aardig in de buurt van die 1 tot 2 miljoen waar dit recente rapport van gewaagd. Tegelijkertijd kwam het SCP (sociaal cultureel planbureau) naar buiten met een telling, waaruit bleek dat circa 600.000 mensen leven op de grens van armoede. Deels zitten die in die groep werklozen, deels in dat miljoen van de bank. Ondertussen lezen we dat de economie nog steeds aantrekt. Blijkbaar komen de positieve gevolgen hiervan in andere welvaartsconcentraties terecht.
Onmacht voorlichters
Ik stel mij voor dat de regering die getallen al langer kende. Ze hebben toch in die fracties of anders gewoon goede nadenkers en rekenaars? Aannemende dat dit zo is, dan begrijp ik vervolgens weer niet dat men in gegeven kringen roept, dat we de vluchtelingen zo snel als kan (inderdaad zeer gewenst) aan het werk moeten krijgen. Dat werk is er niet, al niet voor die miljoen(en) in Nederland wonende mensen. Welke mist verhult hier de harde werkelijkheid? Ik benijd de voorlichters niet. Dit gegoochel met cijfers, deze verstrooiing van feiten kunnen zij ook niet uitleggen. Maar zolang je Nederland op basis van uiteenlopende en verborgen cijfers in kampen kan blijven verdelen, verdeel je ook de burgerij in een onderscenario van 0 asielzoekers tot een bovenscenario van 94.000, wat moet kunnen. De burgers knokken het onderling een beetje uit in Steenbergen, Oranje of welke miniopstand ook. Maar dat is geen regeren of leiden.
Het is nog niet eens zozeer de onmacht van voorlichters om hier wat aan te doen, waarop ik wijs. Ik zou er zelf ook grote moeite mee hebben. Zij moeten verteerd door hun werkleven lopen, als was het maar omdat zij ook zelf kunnen nadenken. Ondertussen verliezen zij terrein, waar het gaat om geloofwaardigheid, waarheidsgetrouwheid, begrijpelijkheid en feitelijkheid. Zij zien de doelen van hun werk aan de horizon verdwijnen. Kortom de pilaren van vertrouwen, welke jonkvrouw zij zouden dienen te beschermen. Net als ieder ander werkzaam in communicatie als organisatiediscipline. Tenzij het inderdaad een strategie is, wat ik betwijfelbaar acht, omdat het er dan te dik bovenop ligt. Echte strategieën zijn nooit openbaar.
Geef een reactie